Trafik polisi Umut Durukan’ın kitap yazma tutkusu

Kayseri Havalimanı Şube Müdürlüğü Trafik Büro Amirliği’nde görevli 17 yıllık memur Umut Durukan, meslek hayatına yazdığı dört kitapla devam ediyor. Durukan yazmaya devam edeceğini ifade ediyor.

İşte Umut Durukan’ın biri şiir 3’ü roman olan kitaplarını yazma tutkusunu okuyalım;

Kitap yazmaya nasıl karar verdiniz?

Esasında en başında kitap yazmak gibi bir düşüncem hiç yoktu. Şark hizmetimi yaptığım dönemde mental anlamda sıkıntı yaşadığım bir dönemde tesadüfen ney ile tanıştım. Bildiğiniz kamıştan yapılan enstrüman olan ney. Çeşitli ney taksimleri dinledikçe hem rahatladım hem şiirler dökülmeye başladı kendiliğinden. Şiirler biriktikçe onları bir araya toplayıp bir şiir kitabı meydana getirme fikri çıktı ortaya. Daha sonra ilk eserimiz olan şiir kitabımız “Ve Sonra” yayımlandı.

Kaç yaşından beri yazıyorsunuz?

İfade ettiğim gibi şark hizmetim döneminde 2019 ve 2020 yıllarında başladım diyebilirim. Aslında çok önceleri lise yıllarımda da yazmışlığım oldu ancak daha çocuksu olduğunu düşündüğüm o zamanlarda yazılanları imha ettim. Daha profesyonel olarak ifade edersek 2019 yılının ikinci yarısından itibaren başladığımı söyleyebilirim.

Kitaplarınız sırasıyla hangileridir?

Ve Sonra (2021)

Seyyah-ı Visal (2022)

Sudan Hüzünler (2024)

Yuvasız Kuşlar (2025)

Sizin için yazmak neyi ifade ediyor?

Bana göre yazmak, özellikle hayal âlemleride kendi kurduğunuz bir dünyadır. Okuyucular ise o dünyanın güzide misafirleri. Buradan bakınca çok misafirperver biri olmayı arzu ediyorum. Yazmak en kısa tarifiyle bu, benim için.

Yazarken zorlandığınız durumlar var mı?

Malesef var. Başlıcası normal şartlarda bir yere gitmek, orada en azından fikir verecek ölçüde yaşamak okuyucu nezdinde yazdıklarınızı lezzetlendiren durumların başında geliyor. Ama ben bunu yapma şansına sahip değilim.  Bir yerde uzun müddet kalıp, uzun müddet zarfında yek halde yazamamak eserimi tamamlama konusunda işimi zorlaştırıyor. Bundan dolayı daha çok hayal gücü ağırlıklı olarak yazıyorum.

İlk kitabınızı yazdığınızda nasıl bir tepki aldınız.

İlk kitabımız yayımlandığında genel olarak önce şaşırma hâli, akabinde takdir cümleleriyle karşılaştığımı ifade edebilirim. Bir polis nasıl şiir yahut roman yazabilir şeklindeki sorulara hâlâ maruz kaldığım olabiliyor ancak yeri gelmişken şunu ifade etmeliyim, teşkilatımızın içerisinde çok yetenekli hatta cevher diye nitelendirilebilecek kişiler mevcut.

Kitap yazmanızı gerek mesai arkadaşlarınız gerekse aileniz destekliyor mu?

Özellikle babam bu konuda hep moral verir. Yazmamı ve hiç ama hiç bırakmadan devam etmemi nasihat eder. Eşimden de olumlu anlamda destek görüyorum tabiki. Mesai arkadaşlarıma gelince onlardan da motive edici yaklaşımlar görmekteyim. Hepsine teşekkür ediyorum, sağ olsunlar.

Öte yandan yazmanın tadını almış biri olarak destek beklemekten ziyade sadece üretmeye odaklıyım. Destek görmek, motive edici şeyler duymak veya takdir ifadeleri bu işin süsü. Daha çok eleştirilmek hoşuma gidiyor çünkü aldığım eleştirilerin kendimi daha fazla geliştirmeme vesile olduğunu düşünüyorum.

Kitaplarınızı nerede yazıyorsunuz genelde.

Bulduğum her fırsatta yazmaya çalışıyorum. Sessizlikle başbaşa kaldığım her yerde yazıyorum diyebilirim. Bazen evde boş bir odada bazen dışarıda bir ağaç gölgesinde hatta mesaide bulunduğum ve kısa süreli dinlenmek için mola verdiğim bir anda… Düşünebileceğim sessizlikte, aklıma bir şeyler gelebilen bir yer olsun kafi.

Yazmayı hedeflediğiniz kitap türü var mı?

Şu ana kadar biri şiir üçü roman olmak üzere dört kitabımız yayımlandı. Yakın bir zamanda yeni bir romana başlama niyetindeyim. Bu eser psikolojik bir eser olacak gibi görünüyor. Akabinde bambaşka bir tarzda olacağını düşündüğüm bir roman çalışması daha var aklımda. Bunlarla beraber şiir kitabımızın yayımlanmasından sonra ortaya çıkan ve biriken şiirlerimizi de kitaplaştırmayı düşünüyorum. Dediğim gibi yazmanın tadına vardıktan sonra durmayı düşünemiyorsunuz.

Yazmanın tadı derken, bunu biraz açabilir misiniz?

Yazmanın tadı bana göre okumaktan çok daha fazla. Şöyle ki okuduğunuzda en fazla keyif aldığınız kitabı düşünün ve o kitaptan aldığınız zevki en az on ile çarpın. Ben yazarken aldığım keyfi bu şekilde açıklayabilirim. Buna ilave olarak civarınızdaki insanlar tarafından okunmak, güzel eleştiriler almak ve hatta tanımadığınız insanların bir şekilde sizden haberdar olup yazdıklarınızla alakalı size şu ya da bu şekilde beğenilerini ifade etmeleri bu tadı daha da arttırıyor. Tarifi mümkün olmayan bambaşka bir duygu bu..

Kitaplarınızın türleri nelerdir.?

İlk eserimiz, yukarıda bahsettiğimiz gibi şiir kitabı olan “Ve Sonra” kitabımız. İçerisinde hemen her konuya temas eden şiirler mevcut. İlk romanımız “Seyyah-ı Visal” ise yazıldığı dönemdeki ruh halimizden kaynaklı olması muhtemeldir, felsefi başlayıp tasavvufi biten bir eser. Aynı zamanda bu kitap, ‘yazmanın’ tadını ilk keşfettiğim eser oldu. Bu eserimizi “Sudan Hüzünler” romanımız takip etti. İsminden anlaşılacağı üzere yoğun bir dram barındırıyor. Son olarak “Yuvasız Kuşlar” romanımız da yine dram ağırlıklı bir eser.

Kitap yazmak mesleğinize engel oluyor mu?

Her şeyi yerli yerinde ve en uygun zamanda yapmayı prensip edindiğim için iş zamanı ile istirahat zamanlarımı birbirine karıştırmıyorum. Kendime ayırdığım zamanlardan feragat ediyorum. Bu yüzden iş vakti ile özel vakitleri ayırmaya özen gösterdiğim için problem yaşamıyorum.

Tüm kitaplarınızı Kayseri’de görev yaparken mi yazdınız?

İlk kitabımız Şanlıurfa Siverek’teyken yayımlanmıştı. İkinci kitabımız yani ilk roman deneyimimiz yine Siverek’te başlamıştı, onu tamamlamak Kayseri’de nasip oldu. Ardından gelen iki romanımıza da Kayseri’de başlayıp Kayseri’de tamamladık.

İlerisi için kurduğunuz bir hayal var mı?

İlk etapta ilerisi için hayal kurmak ile uğraşmaktansa sadece yazmak ve dolayısıyla üretmek istiyorum. Çünkü altı doldurulmayan hayaller bir nevi tuzaktır ve bu çetin tuzaklar sizi ileriye ulaştırmadığı gibi geriye götürür. Bunun için önce olabildiğince yazmak ve üretmek istiyorum. Bu konuda şu anki düşüncem bu yönde.